اوتیسم در بزرگسالی چگونه تشخیص داده می گردد؟ - هولی

خبرنگاران | سرویس روانشناسی - اختلال اوتیسم یک اختلال رشدی است که در حدود یک سالگی بروز نموده و بعد از سه سالگی بیش از قبل خود را نشان می دهد. کودک مبتلا به اوتیسم در ارتباطات کلامی و تعاملات اجتماعی دچار مشکل است. مطالعات نشان داده است که اثر این اختلال در اجتماعی شدن و گسترش مهارت های ارتباطی تا زمان عظیمسالی این بچه ها باقی می ماند. به علاوه تعداد زیادی از این بچه ها در دوره نوجوانی و عظیمسالی به علایم و اختلالات روانپزشکی بیشتری مبتلا می شوند.

اوتیسم در عظیمسالی

در ابتدا تصور بر آن بود که اوتیسم یک بیماری واحد با دامنه وسیعی از علایم می باشد. در حال حاضر، عوامل ژنتیکی را عامل اصلی این بیماری می دانند اما علت بیماری اوتیسم هنوز به طور قطعی شناخته شده نیست. مطالعات در خصوص بچه ها اوتیسم نشان داده که اثر علایم اوتیسم مانند اختلال در اجتماعی شدن و مهارت های ارتباطی این بچه ها تا زمان عظیمسالی باقی می ماند و به احتمال خیلی زیاد پزشکان و روانپزشکان حوزه عظیمسالان با تعدادی از بیماران تشخیص داده نشده مبتلا به اختلال اوتیسم روبرو می شوند. به علاوه، در دوره نوجوانی و عظیمسالی بچه ها اوتیسم علایم و اختلالات روانپزشکی بیشتری دیده شده است و احتمال بیشتری دارد که به عنوان افراد وسواسی، منزوی، اسکیزوفرنی، عقب مانده ذهنی یا افراد با آسیب مغزی شناخته شوند.

تشخیص اوتیسم در عظیمسالی

تشخیص اوتیسم در عظیمسالی بسیار مشکل است و معمولا برای تشخیص سه مورد؛ ارتباطات اجتماعی، هوش اجتماعی و تفکر و استدلال آنها مورد آنالیز قرار می گیرد.

عظیمسالان مبتلا به اوتیسم به طور کلی دارای مشخصه های زیر هستند:

در انجام کارهای گروهی مشکل دارند.

1. حجم گفتگوهای آنها کم و کوتاه است.
2. در درک کنایات مشکل دارند.
3. در انتخاب موضوع جهت گفتگوی اجتماعی مشکل دارند.
4. کلمه به کلمه صحبت می نمایند.
5. در فهم زبان بدن، اشارات و درک حالات چهره مشکل دارند.
6. انگیزه ای جهت ارتباطات اجتماعی ندارند.
7. ممکن است دوستان زیادی نداشته باشند و به کارهای اجتماعی نپردازند.
8. اگر جریان عادی زندگی دچار ازهم گسیختگی گردد دچار اضطراب شدید می شوند.
9. درسازماندهی زندگی خود و ایجاد طرح هایی برای آینده مشکل دارند.

هسته مرکزی اختلال در اوتیسم، اختلال در ارتباط است اما در بعضی موارد رفتارهای خود آزاری و پرخاشگری نیز دیده می گردد. در این افراد حرکات تکراری (دست زدن، پریدن)، پاسخ های غیر معمول به افراد، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می گردد و ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز حساسیت های غیر معمول مشاهده گردد.

شیوه نوین تشخیص اوتیسم در عظیمسالی

گروهی از پژوهشگران دانشگاه کینگ لندن، اسکن مغزی سریعی ارایه نموده اند که می تواند با 90 درصد دقت، اوتیسم در عظیمسالی را ظرف فقط 15 دقیقه تشخیص دهد. محققان دانشگاه کینگ از اسکن ام آ ر آی برای تصویر برداری از ماده خاکستری مغز استفاده نموده و سپس یک شیوه تصویر برداری جداگانه برای تبدیل این تصاویر اسکن شده به تصاویر سه بعدی بکار می گیرند تا الگوریتم های رایانه ای ساختار، شکل و ضخامت این ماده را ارزیابی نمایند. این اندازه گیری های پیچیده به یاری رایانه می تواند به سرعت نشانگرهای زیست شناختی را برای ارزیابی اینکه آیا فردی اختلال طیف اوتیسم دارد یا خیر نشان دهد. به گفته این دانشمندان این یافته مهمی است که محققان امیدوارند در آینده به غربالگری برای اوتیسم در بچه ها منجر گردد.

اوتیسم در عظیمسالی و مسائل اجتماعی

• تعداد کمی از عظیمسالان مبتلا به اوتیسم ازدواج می نمایند، بچه دار می شوند و در مناطق عظیم شهری زندگی می نمایند. بسیاری از کسانی که با افراد اوتیسم زندگی می نمایند بیان می دارند که مصاحبت با آنها مثل مصاحبت با افراد سالم است. درحال حاضر گفته می گردد که افراد اوتیستیک طول عمر طبیعی دارند.
• بعضی از آنها توانایی زندگی مستقل دارند، بعضی دیگر زندگی نیمه وابسته دارند و بعضی می توانند مسائل اصلی زندگی را خودشان حل نمایند.

اوتیسم در عظیمسالی و اشتغال

• بعضی از افراد عظیمسال مبتلا به اوتیسم می توانند درجات دانشگاهی داشته باشند و بطور مستقل کار نمایند و براساس شدت مشکل بعضی دیگر باید تحت نظارت دیگران (افراد خانواده یا مراکز مربوطه) زندگی نموده و به کار مشغول شوند.
• درصد کمی از عظیمسالان اوتیسم می توانند مشاغل خاص (بدون نظارت) را برعهده گیرند (اگرچه در انجام آنها مهارت های پایین تری نسبت به بقیه دارند) و بعضی دیگر می توانند در کارگاه های حمایتی تحت نظارت کار نمایند.
• سه نوع اشتغال به کار در خصوص آنها ذکر شده است: اشتغال رقابتی (بیشترین استقلال را به فرد می دهد و هیچ حمایتی از او صورت نمی گیرد. او حتی می تواند کار خود را مدیریت کند. حتی ممکن است در مشاغلی که نیازمند توجه به جزییات است و البته نیازی به تعاملات اجتماعی پیچیده نیست مثل علم کامپیوتر پیروز باشند)، اشتغال پشتیبانی شده و اشتغال حمایتی (ایمن).
• فیزیوتراپیست ها و کاردرمانگرها با عظیمسالان مبتلا به اوتیسم برای پیروزیت در زندگی روزانه کار می نمایند. آنها منابع اجتماعی برای افزایش فرصت های حرکتی پیشنهاد می دهند و همچنین ورزش های فردی را برای ترویج هماهنگی بدن و مهارت های راه رفتن ارایه می دهند. آنها با هر فرد کار می نمایند تا به وی یاری نمایند که آمادگی جسمی، عملکردی و حرکتی خود را بهبود بخشد و بتواند شغلی داشته باشد، عملکرد پیروزی در خانه ارایه دهد و از فعالیت های اوقات فراقت خود لذت ببرد.

بیشتر تحقیقات و پژوهش هایی که درباره اوتیسم انجام شده است بر روی تشخیص علایم بیماری اوتیسم و درمان آن در بچه ها تمرکز دارد اما مطالعات مختلف نشان می دهد که این اوتیسم در عظیمسالی می تواند زندگی آنان را نیز تحت تاثیر خود قرار دهد. عظیمسالانی که مبتلا به این اختلال هستند کمتر به دنبال آموزش های عالی، یافتن شغل یا پیشرفت در زندگی خود می فرایند. محققان کوشش می نمایند تاثیر برنامه های آموزشی بر روی آماده کردن دانش آموزان و عظیمسالان مبتلا به اوتیسم را مورد مطالعه قرار دهند و به آن ها یاری نمایند زندگی مستقلی داشته باشند. در تمامی موارد طیف اتیسم، ممکن است علایم اختلال در عظیمسالی با استفاده از دارو، برنامه های درمانی و کوشش های خود شخص جهت پوشاندن مشکل، زیاد به چشم نیاید.