تصاویر ، عروس موتور سوار ، کم هزینه ترین و مشهورترین مراسم ازدواج کشور
به گزارش هولی، باور کنید بدون لیموزین و الگانس هم می گردد عروسی کرد، بدون تالار هم می گردد جشن گرفت و لازم نیست هم شب عروسی آن قدر غذا زیاد بیاید که بتوان یک شهر را هم سیر کرد.
به گزارش خبرنگاران، یک زن و شوهر بوشهری که از نظر مالی وضع زیاد خوبی ندارند، اجازه ندادند بی پولی زندگی شان را به هم بزند. آنها یک عروسی برگزار کردند که هم کم خرج بود و هم حسابی مشهورشان نموده است. موتور به جای ماشین عروس، خانه کوچک به جای سالن مجلل و ...
ماجرا به 2 سال پیش برمی گردد؛ آن روز محسن و 4 نفر از دوستانش مثل همواره برای ماهیگیری به جنوب روستای گلستان در حوالی بوشهر رفته بودند. قلاب ها را در آب انداختند و 5 نفری مشغول بگووبخند شدند. بچه ها امید داشتند آن روز حداقل هر کدام چند ماهی صید نمایند و سریع برگردند؛ قلاب انداخته بودم ماهی صید کنم که انگار جای ماهی دل خودم صید شد.
کبری را از قبل می شناختم ولی آن روز وقتی چشمم به او افتاد، دیگر هیچ جوری نتوانستم از فکرش بیرون بیایم. کبری 17 ساله آن روز بعد از خوردن ناهار همراه دختر همسایه برای شستن ظرف ها به لب دریا آمده بود. انگار او هم سنگینی نگاه های محسن را حس می کرد که سریع تر از همواره ظرف ها را شست و در حالی که سعی می کرد نگاهش را بدزدد به طرف خانه شان رفت.
محسن-آقا داماد- حسابی هنر به خرج داده و موتورش را با یاری خواهرش گل زده است
یک ماه از این ملاقات گذشت و محسن در این مدت هر روز به بهانه ماهیگیری لب دریا می رفت. خانواده اسماعیلی که از رفتار پسرشان بو برده بودند او عاشق شده است، با پیگیری هایی که کردند، از زیر زبان او کشیدند که دلش کجا گیر نموده است و سریع به خواستگاری کبری رفتند. همه حرف ها همان شب خواستگاری زده شد و قرار شد 2 ماه بعد مراسم عقد و عروسی برگزار گردد اما اخراج محسن از محل کارش باعث شد تمام برنامه ها به هم بخورد؛ من در یک شرکت خصوصی در عسلویه کار می کردم و بعد از چند وقت به خاطر تعدیل نیرو مجبور شدم از شرکت بیرون بیایم. پس اندازی نداشتم و هیچ جوری هم نمی توانستم خرج عروسی را بدهم. 2سال از خواستگاری می گذشت و محسن هنوز توان برگزاری مراسم عروسی را نداشت.
از طرفی خانواده کبری هم اصرار داشتند هر چه زودتر تکلیف دخترشان تعیین گردد و این موضوع را مدام به داماد آینده شان گوشزد می کردند. محسن بعد از چند ماه کلنجار رفتن با خودش تصمیم گرفت عروسی را با کمترین خرج و درنهایت سادگی برگزار کند. تمام سرمایه آقاداماد یک موتور سیکلت و مبلغ کمی پول بود. محسن بعد از چند روز که توانست همسرش را به برگزاری این مراسم راضی کند، با همفکری او 20 فروردین ماه سال جاری را به عنوان تاریخ عروسی انتخاب کرد. آنها تصمیمشان را به خانواده ها اعلام کردند.
عروسی کم خرج
کبری همواره اصرار داشت برای روز عروسی پژو 206 کرایه کنم اما خب هزینه آن خیلی بالا بود. وقتی به او گفتم موتور خودم را گل بزنیم اول مخالفت کرد؛ آن هم خیلی قاطع ولی بعد با دلایل منطقی قانعش کردم که موتور برایمان از هر لحاظ به صرفه تر است. زحمت گل کاری موتور به خواهر 17ساله آقای داماد داده شد و او با سلیقه خودش موتور را تزئین کرد. آرایشگاه عروس خانم داخل شهر بود و 100 کیلومتر با روستا فاصله داشت.
یک ساعت از ظهر گذشته بود که محسن با موتور گل زده اش راهی شهر شد و عروس جلوی در آرایشگاه با دسته گلی که محسن به دستش داده بود به موتور خیره شده بود. وقتی داماد از همسرش خواست سوار موتور گردد، چشم های زن های فامیل گرد شد و یک لحظه هم نگاهشان را از عروس موتورسوار برنمی داشتند.
بعد از سوار شدن عروس، محسن دست کرد داخل یک کیسه پلاستیکی و 2 کلاه ایمنی از آن درآورد و در برابر نگاه متحیر اقوام یکی از آنها را سر عروس خانم گذاشت؛ در بوشهر به خاطر گرمی هوا کسی کلاه ایمنی نمی گذارد و من می خواستم با این کار فرهنگش را جا بیندازم. وقتی کلاه ها را سرمان کردیم، انگار خانمم اولش خجالت کشید ولی بعد برایش عادی شد. در طول مسیری که می آمدیم خیلی ها می خندیدند و در عوض خیلی ها هم تبریک می گفتند و از طرفی تحسین هم می کردند.
بالاخره عروس و داماد بدون هیچ ساقدوشی از آرایشگاه به سمت روستا حرکت کردند. وقتی پلیس راه از این موضوع باخبر شد، برای تشکر از اقدام عروس و داماد یک خودروی پلیس را مامور کرد تا برای امنیت بیشتر آنها را تا محل زندگی شان همراهی کند. ماشین پلیس پشت موتور عروس حرکت می کرد و مردمی که شاهد این صحنه بودند با بوق زدن ابراز احساسات می کردند. همه اینها باعث شد عروس و داماد خیلی دیر به روستا برسند.
مهمانان ناخوانده
کمی از نیمه شب می گذشت که موتور عروس وارد روستا شد. هنوز عروس و داماد از موتور پیاده نشده بودند که برق روستا رفت. اهالی روستا که از ساعت ها پیش منتظر محسن و کبری بودند، آنها را تا در خانه همراهی کردند. هر چند داماد فقط 40 تا مهمان دعوت نموده بود ولی با ابتکار آقا داماد، توجه همه اهالی روستا جلب شد و همه آنها راهی مراسم عروسی شدند؛ من دوست داشتم به تمام روستا شام بدهم اما بضاعتم کم بود و شرمسار خیلی ها شدم. البته اطرافیانم درکم کردند و از این موضوع ناراحت نشدند.
2ساعت از برپایی جشن عروسی می گذشت که با تماس هاس متعدد اهالی برق روستا وصل شد و میزبان توانست سفره شام را پهن کند؛ وقتی چراغ ها روشن شد، چند نفر از مهمان ها را دیدم که در تاریکی خوابشان برده بود. بقیه هم گرسنگی از چهره شان پیدا بود.