بهترین کارتون های دنیا؛ تفکربرانگیز، سرگرم کننده و خوش آب ورنگ - هولی

1. درون بیرون

• عنوان اصلی: Inside Out
• سال فراوری: 2015
• کارگردان: پیت داکتر، رونی دل کارمن
• امتیاز متاکریتیک: 94 از 100

ترجمه تحت اللفظی فیلم چیزی می شود در مایه های درون بیرون. قشنگ نیست، ولی منظور را می رساند. این که واقعا درون هر شخصیتی که در زندگی با او روبه رو می شویم و فقط صورت ظاهر و واکنش هایش را می بینیم، چه اتفاقی می افتد؟ می شود ظاهر و باطن هم معنایش کرد. ایده یک خطی فیلم درخشان است. این که بخواهیم سر از ساز و کار احساسات درونی آدم ها دربیاوریم و آن را به بیان خیلی ساده نقاشی کنیم. جوری که یک بچه 7-8 ساله هم آن را بفهمد. این انیمیشن درست به اندازه همان احساساتی که برایشان تجسم قائل شده، در یک سطح ساده و در سطحی دیگر پیچیده و عمیق است.

قرار است در راستا عظیم شدن یک کودک قرار بگیریم. خب بدوی ترین احساساتی که از زمان تولد همراهمان هستند و معلول هایشان چیست؟ خنده، گریه، ترس، خشم. فیلمنامه نویسان درون بیرون کاراکتر نفرت را هم به آن چهار حس اصلی اضافه نموده اند. Disgust البته این جا کاملا معنای نفرت نمی دهد. یک حسی بین چندش و نفرت است آمیخته با حسادت که در دختران نوجوان خیلی دیده می شود. پیت داکتر، که ایده اولیه فیلم متعلق به اوست و خودش هم یکی از فیملنامه نویسان، اول داستان همراهی شادی و ترس را نوشته بود. طبیعی است که ترس برای بچه ها حس شناخته شده تر و ملموس تری است، اما داکتر کمی بعد به این نتیجه می رسد که همجواری شادی و غم به فیلمنامه چهارچوب درست تری می دهد.

چند تا فیلم در تاریخ سینما می توانید نام ببرید که تا این حد سریع الانتقال حسی از خودشناسی در شما ایجاد نمایند؟ فیلمنامه نویسان عملکرد مغز و احساسات را مثل یک معادله ریاضی ساده کردند: یک دستگاه کنترل فرمان وجود دارد. احساسات پشت آن قرار می گیرند و دکمه ها را فشار می دهند که در حقیقت باعث می شود شما به اطراف تان واکنش نشان بدهید. کنترل در دست شادی، خشم، نفرت، ترس و غم است. این ها حواس اصلی شما هستند. حواسی که از کودکی با شما همراهند.

احساسات پیچیده تری مثل عشق ورزیدن، تعصب، تعقل و ... بعدتر از این حواس اصلی در انسان خودشان را نمایان می نمایند. هیچ قصه دیگری را سراغ ندارم که به این اندازه سهل و ممتنع توانسته باشد پیچیده ترین حرکات و تصمیمات انسان را انقدر دلنشین و شاداب برایش تصویر کند.

اینکه داکتر و همکارانش هوشمندانه کاراکتر های فرعی و اضافه را از قصه شان حذف نموده اند. داکتر گفته بود که در فیلمنامه مثلا حس غرور را هم داشته اند که باعث می شده برخی موقعیت های داستانی شادی کمرنگ شود، درنتیجه حذفش نموده اند. این کم کردن کاراکتر ها باعث شده تمرکزشان روی سیر روایی قصه بیشتر شود. شادی و غم به سفر درون ذهن می فرایند و خشم و نفرت و ترس در اتاق فرماندهی می مانند. اهمیت شادی و غم از بقیه بیشتر است. چرا؟ چون آن ها احساسات اصلی هستند.

با کنار رفتن احساسات اصلی در حقیقت رایلی از نظر ذهنی فلج و الکن می شود. خرد و تصمیم های عاقلانه از تمایل انسان به شادتر زیستن می آید. بدون احساس شادی آدم ها راستاشان را گم می نمایند. با این حساب قهرمان درون بیرون هم باید شادی باشد. اما اینجاست که شخصیت پردازی دقیق بقیه احساسات به کار می آید. احساساتی که در حالت عادی آن ها را منفی تصور می کنیم. فیلمنامه نویسان آمده اند تا فرمول ذهنی شما را به هم بریزند. ترس از رایلی در برابر خطرات محافظت می نماید. نفرت وجهه بیرونی او را پیش مردم موجه و دلپذیر جلوه می دهد. خشم حالت دفاعی رایلی است؛ و غم که بقیه فکر می نمایند باید منزوی باشد، چون باعث ناراحتی می شود، درحقیقت بالغانه ترین حس آدم هاست. آن سکانسی که غم پیروز می شود بینگ بانگ را به حرف بیاورد، کاری که شادی در انجامش شکست خورده، خیلی ساده نشان می دهد که حسی مثل همدردی و همراهی از دل غم بیرون می آید.

پیام فیلم روشن است: در راستا بلوغ و عظیم شدن همه احساسات تان را باید کنار هم پرورش دهید. چه آن هایی که مثل شادی باعث خوشحالی خودتان و دیگران می شوند و چه آن هایی که مثل غم یا خشم در وهله اول بی فایده بنظر می رسند، اما در فیلمنامه درون بیرون کارکردشان تعیین می شود.

2. آقای فاکس شگفت انگیز

• عنوان اصلی: Fantastic Mr. Fox
• سال فراوری: 2009
• کارگردان: وس اندرسون
• امتیاز متاکریتیک: 83 از 100

داستان آقای فاکس روباهی که از مرغدانی ها مرغ می دزدد. کشاورزان خشمگین که از دزدی های فاکس به تنگ آمده اند تصمیم می گیرند که خودشان را از شر او و خانواده اش خلاص نمایند. در حالی که همسر فاکس هم از او می خواهد که دست از وحشیگری های گذشته بردارد و یک پدر مسئول شود، اما فاکس یاغی تر از این حرف هاست.

فیلمنامه را وس اندرسون همراه با نوآ بومباک نوشته اند. بومباکی که خودش تبدیل به یکی از بهترین کارگردانان قرن بیست و یکم شده است و فیلم های بالغانه نیویورکی می سازد. صداپیشه هم که جورج کلونی است. بازیگری که همواره از حزب دموکرات هواداری نموده و کمی مایه های چپ هم دارد. ترکیب این آدم ها با هم از این جهت مهم است که همه آن ها بخش روشنفکری سینمای مستقل آمریکا را تشکیل می دهند و آقای فاکس شگفت انگیز عصاره عقاید همه آن هاست. همه چیز هایی که شاید تصویر کردنشان در یک فیلم سینمایی سخت بود با داستانی از رولد دال در یک انیمیشن جمع کردند.

با ظرافت و شوخ طبعی اظهارات علیه سرمایه داری و فئودالیته را در دل داستانش مطرح می نماید. از لحاظ بصری هیجان انگیز است و دائم پرسپکتیو فیلم عوض می شود. چکیده همه جهان فانتزی اندرسون را می توانید در این انیمیشن جذاب پیدا کنید.

3. سفیدبرفی و هفت کوتوله

• عنوان اصلی: Snow White and the Seven Dwarfs
• سال فراوری: 1937
• کارگردان: دیوید هند و گروه همکاران (محصول دیزنی)
• امتیاز متاکریتیک: 95 از 100

از جهات زیادی انیمیشن قابل اهمیتی است. به هر حال سفید برفی و هفت کوتوله اولین فیلم بلند انیمیشنی که کمپانی دیزنی فراوری کرد.

اقتباسی از داستان آلمانی برادران گریم، ماجرای دختری که پوستی به سفیدی برف دارد و مادرش موقع تولدش از جهان می رود. پدرش با زن زیبا، اما بدجنسی ازدواج می نماید که یک آینه جادویی دارد. وقتی سفیدبرفی عظیم می شود آینه جادویی به ملکه می گوید که سفید برفی از او هم زیباتر است. ملکه به خشم می آید و می خواهد سفید برفی را بکشد که او به دل جنگی و کلبه هفت کوتوله پناهنده می شود.

تمام فریم های انیمیشن روی استوری بورد توسط یک تیم شش-هفت نفره کشیده شد. دیوید هند در حقیقت کارگردان سرپرست بود. گروهی از کارگردانان برای سکانس های مختلف در نظر گرفته شده بودند. فیلم در زمان خودش رکورد پرفروش ترین فیلم ناطق را شکست. اگر نرخ تورم را در نظر بگیریم هنوز هم یکی از ده انیمیشن پرفروش است. اما به جز آن والت دیزنی برای این فیلم یک اسکار افتخاری دریافت کرد. بیشتر منتقدان هم در آن دوره شیوه رئالیستی تصویر شدن کاراکتر های انسانی را ستایش کردند.

سفید برفی و هفت کوتوله از آن انیمیشن های کلاسیک دیزنی است که کهنه نمی شود.

4. پری دریایی کوچولو

• عنوان اصلی: The Little Mermaid
• سال فراوری: 1989
• کارگردان: ران کلمنتس، جان ماسکر (محصول دیزنی)
• امتیاز متاکریتیک: 88 از 100

ایده اصلی انیمیشن پری دریایی کوچولو که در دهه هشتاد دیزنی را نجات داد و بعد از یک دوره افول دوباره به اوج قدرت انیمیشن سازی برگرداند از داستانی به همین نام نوشته هانس کریستین اندرسن می آید. مردی که بیش از هر نویسنده دیگری، به عنوان نویسنده داستان های بچه هاه تاثیرگذار بوده است. با این حال اگر وارد جهان تلخ قصه هایش بشوید به وحشت می افتید.

چرا بین همه انیمیشن ها و افسانه های پریان دیزنی این یکی تا این اندازه محبوب است؟ می شود دو دلیل برایش پیدا کرد. اول اینکه نیمی از قصه در یک جهان متفاوت می گذرد. جهانی زیر دریا. دریایی که از نزدیک لمس اش نموده ایم، اما انیماتور های دیزنی جهانی برایش خلق می نمایند که تخیل مان را نسبت به آن چه زیر این سطح آبی بیکران وجود دارد به جنبش درمی آورد. دلیل مهم تر، اما کاراکتر اصلی قصه است: آریل، پری دریایی کوچولو جزو معدود شاهزاده خانم های دیزنی است که منتظر شاهزاده سوار بر اسب سفید نمی ماند تا بیاید و از چنگ دشمنان نجاتش بدهد.

در انیمیشن پرنس اریک به جز آن نبرد آخر با جادوگر هیچ کنش موثر و هیجان انگیزی ندارد در حالی که این آریل است که به شیوه فاوست با شیطان معامله می نماید. آن قدر عاشق است که خانواده اش را رها کند و از صدایش بگذرد تا به جهانی راه پیدا کند که معشوق در آن زندگی می نماید.

آریل است که به یاری دوستانش دنبال اریک راه می افتد تا او را از ازدواج با جادوگر پلید نجات بدهد. دیزنی سعی کرد اقتباس وفادارانه ای از قصه اندرسن داشته باشد، اما جهان اندرسن برای انیمیشن آمریکایی بیش از اندازه سیاه و تلخ بود و این بار خدا را شکر که استودیو در داستان اندرسن دست برد. تحملش را داشتید آریل بعد از همه آن ماجرا ها ببیند معشوقش یک موجود خائن معمولی است که به او پشت می نماید و با زن دیگری ازدواج می نماید؟

هرچند نتیجه ماجرا در داستان اندرسن عمیق تر و پخته تر است. منطبق بر آن جمله معروف من عاشق عشقم نه عاشق معشوق، آریل فقط برای عشقی که خودش دارد معامله دوباره با جادوگر را نمی پذیرد و درنهایت به کفی روی دریا بدل می شود. با وجود انتها خوش دیزنی هنوز هم می توانید رگه های جهان حزن آلود اندرسن را در انیمیشن پری دریایی کوچولو پیدا کنید.

5. شهر اشباح

• عنوان اصلی: Spirited Away
• سال فراوری: 2001
• کارگردان: هایائو میازاکی
• امتیاز متاکریتیک: 96 از 100

نه تنها آن را یکی از بهترین انیمیشن های تاریخ سینما می دانند که منتقدان می گویند یکی از بهترین فیلم های هزاره سوم است. انیمیشنی شوخ طبعانه که در جهان فانتزی پر از آب و رنگ میازاکی می گذرد و داستان بلوغ کاراکتر قهرمانش است.

چیهیروی ده ساله و پدر و مادرش به سمت خانه جدیدشان در حرکت هستند که پدر از یک راستا میانبر می رود. آن ها سر راهشان به یک پارک سرگرم نماینده رها شده می رسند. پدر چیهیرو اصرار به گردش در پارک دارد. آن ها یک رستوران کشف می نمایند که پدر و مادر چیهیرو آغاز به خوردن غذا در آن می نمایند. رستورانی که هیچ کس در آن حضور ندارد. چیهیرو به گوشه و کنار سرک می کشد و با پسری به نام هاکو دیدار می نماید که به او هشدار می دهد قبل از غروب آفتاب از کناره رودخانه برشود. والدین چیهیرو تبدیل به خوک می شوند و خلاصه چیهیرو وارد جهانیی می شود که پر از ارواح و جادوگرهاست.

فیلم با بودجه 15 میلیون دلاری فراوری شد و 346 میلیون دلار در جهان فروخت. منتقدان شیوه کارگردانی میازاکی را ستایش کردند. انیمیشن میازاکی قابل مقایسه با کتاب های لوییس کارول است که از او آلیس در سرزمین عجایب را بیشتر از بقیه آثارش می شناسیم. فیلمی که کاراکتر های عجیب و غریبش پیروز می شوند تنش خاصی در آن ایجاد نمایند.

6. فانتزیا

• عنوان اصلی: Fantasia
• سال فراوری: 1940
• کارگردان: تیمی از کارگردانان دیزنی
• امتیاز متاکریتیک: 96 از 100

این سومین فیلم انیمیشن بلند کمپانی دیزنی بود. فیلم از هشت بخش تشکیل شده است. گفتن خلاصه داستانی برای آن کار ساده ای نیست، چون هر بخش کاملا مجزا و در حقیقت برای یک سمفونی نوشته و ساخته شده. لئوپولد استوکوفسکی به همراه ارکستر فیلادلفیا این قطعات موسیقی را تنظیم و اجرا کرد. دیمز تیلور که خودش منتقد موسیقی و آهنگساز بود اول هر انیمیشن قطعه موسیقی و تصاویر مرتبط به آن را معرفی می کرد.

قطعه اول از باخ است و شامل یک سری خطوط و تصاویر آبستره است. قطعه چایکوفسکی تغییر فصل ها را نشان می دهد به همراه پایکوبی هایی از گل ها، برگ ها، قارچ ها و ماهی ها. در قطعه پل دوکاس برمبنای شعری از گوته که سال 1797 منتشر شده میکی ماوس به عنوان قهرمان بعد از مدت ها جلوی دوربین می رود. او از جادو های استادش استفاده می نماید، اما قادر به کنترل کردن آن ها نیست. در قطعه بهار استراوینسکی شاهد تاریخ بصری از ابتدای پیدایش زمین و موجودات زنده آن هستیم. با سمفونی بتهوون سری به اسطوره ها و سانتور ها و الهه های عشق و طرب می زنیم. یک باله کمیک چاشنی قطعه پونیچلی می شود. قطعات موسورگسکی و شوبرت انتها بخش این رویای شاهکار دیزنی هستند.

به نظر بسیاری از منتقدان این شاهکار دیزنی است. این انیمیشنی جاه طلبانه است. در ستایش موسیقی و هنر تصویرگران دیزنی. تلفیقی فوق العاده که معنای هنر واقعی است.

7. وال-ای

• عنوان اصلی: WALL-E
• سال فراوری: 2008
• کارگردان: اندرو استانتون
• امتیاز متاکریتیک: 95 از 100

پسری تنها دختری را دیدار می نماید، عاشقش می شود و او را تا انتهای زمین، در این مورد تا انتهای جهان، تعقیب می نماید. مهم نیست که آن ها ربات هستند. مهم نیست که دیالوگی در میان نیست. مهم نیست که این انیمیشن است. وقتی وال-ای و ایو با هم در آسمان و در میان ستاره ها می پایکوبیند، شاید حس کنیم در حال مشاهده فیلمی از فرد آستر و جینجر راجرز هستیم. وال-ای نه فقط یک انیمیشن درجه یک که یکی از بهترین کمدی-رمانتیک های سال های اخیر است.

وال-ای نهمین انیمیشنی است که پیکسار فراوری کرد. داستان یک روبات آشغال جمع کن در آینده ای که زمین نابود شده و غیرقابل سکونت است، کره زمین را از آشغال ها تمیز می نماید. تا این که کاوشگری یک روبات به نام ایو را به زمین می فرستد که وال-ای عاشقش می شود و سرتاسر کهکشان را به دنبالش درمی نوردد.

انیمیشن با بودجه مفصل 180 میلیون دلاری فراوری شد و البته بیش از 500 میلیون دلار فروش کرد.

ایده انیمیشن وال-ای وقتی به ذهن اندرو استانتون رسید که انیمیشن داستان اسباب بازی رو به انتها بود. او و جان لسه تر و بقیه مغز های متفکر پیکسار داشتند به پروژه های بعدی شان فکر می کردند که استانتون می پرسد: چه می شد اگر آدم ها زمین را ترک می کردند و کسی فراموش می کرد که آخرین روبات را با خودش ببرد؟ ایده استانتون به نوعی از داستان رابینسون کروزوئه می آمد.

این انیمیشن یکی از پیچیده ترین فراوریات پیکسار از زمان کمپانی هیولاها بود، چون جهان و تاریخ آن باید به شیوه ای متقاعدنماینده طراحی می شد. در حالی که بیشتر انیمیشن های پیکسار دور و بر 75 هزار استوری بورد دارند برای وال-ای 125 هزار استوری بورد کشیده شد. منتقدان عاشق فیلم شدند. آن ها معتقد بودند که وال-ای نشان می دهد تنها مرز مدیوم سینما تخیل انسان است.

8. آنومالیسا

• عنوان اصلی: Anomalisa
• سال فراوری: 2015
• کارگردان: چارلی کافمن
• امتیاز متاکریتیک: 88 از 100

چارلی کافمن را به عنوان یکی از پیچیده ترین فیلمنامه نویسان معاصر می شناسیم. مردی که فیلمنامه شاهکار فیلم سینکداکی نیویورک را نوشت و به عنوان اولین فیلمش آن را کارگردانی کرد. اما بین آن فیلم و دومین اثرش در مقام کارگردان که همین انیمیشن آنومالیسا است هفت سال فاصله افتاد.

انیمیشن آنومالیسا به شیوه استاپ موشن ساخته شده است و یکی از ملانکولیک ترین آثار هزاره سوم به حساب می آید. انیمیشنی با فضایی ناامیدنماینده و تاریک درباره یک متخصص سرویس مشتریان که به اوهایو سفر می نماید تا آخرین کتابش را در رویدادی در یک هتل معرفی کند. او از همه آدم های اطرافش فاصله دارد و همه آدم ها از جمله همسرش در ذهن او صدا و چهره ای مشابه با یکدیگر دارند. مایکل در اتاقش در هتل سخنرانی اش را تمرین می نماید که خاطرات عصبی گذشته به او هجوم می آورند. مایکل در هتل با زنی به نام لیزا آشنا می شود که تنها کسی است که صدا و چهره اش با دیگران فرق دارد.

آنومالیسا نامزد جایزه اسکار بهترین انیمیشن و نامزد گلدن گلوب شد و تنها انیمیشنی شد که جایزه عظیم هیات داوران را از جشنواره فیلم ونیز کسب کرد.

کاراکتر ها با پرینتر های سه بعدی خلق شدند و قصد آن ها این بود که انیمیشن رئالیستی بسازند که روی مخاطب تاثیر بگذارد و حتی آزارش بدهد. چالش عظیم آن ها این بود انیمیشنی بسازند که به مخاطب حس دیدن یک کارتون را ندهد و بیشتر شبیه یک فیلم سینمایی باشد.

منتقدان معتقدند که آنومالیسا برگ برنده دیگری در کارنامه چارلی کافمن است. آن ها انیمیشن کافمن را با فیلم هایی مثل گمشده در ترجمه مقایسه کردند. فیلمی که در عین حال که سرگرم نماینده است می تواند واقعا به عنوان تصویری از یک ضدآرمانشهر ترسناک و مهیب باشد.

9. داستان شاهزاده خانم کاگویا

• عنوان اصلی: The Tale of The Princess Kaguya
• سال فراوری: 2013
• کارگردان: ایزائو تاکاهاتا
• امتیاز متاکریتیک: 89 از 100

مرد بامبوشکن یک روز از دل ساقه بامبو دختر کوچک زیبایی را پیدا می نماید. او را به خانه می برد و همراه همسرش با شادی دختر را عظیم می نمایند. بچه های روستا دختر را بامبوی کوچک صدا می زنند، اما مرد نامش را شاهزاده خانم گذاشته. از دل بامبو ها برای دختر سکه های طلا و لباس های رنگارنگ بیرون می ریزد که باعث می شود مرد فکر کند دختر باید زندگی مثل شاهزاده ها در شهر داشته باشد. آن ها به شهر می فرایند، اما دختر روز به روز غمگین تر می شود.

دهه هفتاد تلویزیون بار ها فیلم شاهزاده خانمی از ماه را پخش کرد. حتی مدتی اکران سینما ها بود. آن فیلم و حالا این انیمیشن محصول استودیو گیبلی هر دو برداشتی از یک افسانه عامیانه ژاپنی به نام مرد بامبوشکن هستند.

وقتی پای محصولی از استودیوی گیبلی به میان می آید احتمالا اول یاد انیمیشن های هایائو میازاکی می افتید. آن محصولات خوش آب و رنگ با کاراکتر های عجیب و غریب بامزه. سبک بصری شاهزاده خانم کاگویا با آن انیمیشن ها خیلی متفاوت است. اینجا همه چیز کمرنگ تر است. کاگویا نقاشی های آبرنگ است و بهترین فرم برای تعریف کردن افسانه قدیمی که نشانه هایی از فرهنگ یک کشور کهن را با خودش دارد: یک جور غم شرقی که با حیرانی و سرگشتگی میان دو جهان همراه است.

نکته اش شاعرانگی داستان یک تبعیدی است. تبعیدی که دلش برای سرزمین خودش تنگ می شود. در خصوص کاگویا البته مسئله پیچیده تر است. زمین همان طور که برای انسان ها مادری می نماید آغوش اش را برای دختری که از ماه آمده با گشاده دستی باز نموده است. کاگویا وقتی در طبیعت است نزدیک ترین رابطه را با زمین و زمینی ها دارد. به شهر که می آید و درگیر حقه بازی ها و تشریفات می شود از زمین هم فاصله می گیرد آن قدر که در یک لحظه آرزو کند به ماه برشود.

10. پینوکیو

• عنوان اصلی: Pinocchio
• سال فراوری: 1940
• کارگردان: بن شارپستین و گروهی از کارگردانان (محصول دیزنی)
• امتیاز متاکریتیک: 99 از 100

آن قدر انیمیشن دیده شده ای است که شرح چندانی لازم ندارد. سال 1940 کمپانی دیزنی سراغ رمان بچه ها نوشته کارلو کولودی به نام ماجرا های پینوکیو رفت. این دومین انیمیشن بلندی بود که دیزنی بعد از سفید برفی و هفت کوتوله فراوری کرد.

فیلم درباره یک عروسک چوبی به نام پینوکیوست که نجار پیری به اسم ژپتو آن را درست نموده. پری آبی به پینوکیو جان می بخشد تا پدر ژپتو تنها نباشد و قرار می شود اگر پینوکیو ثابت کرد که می تواند پسری شجاع، صادق و فداکار باشد تبدیل به پسری واقعی شود، اما سر راه پینوکیو همواره وسوسه های زیادی قرار می گیرد که به خصوص او را وادار به دروغگویی می نماید. هر بار هم که دروغ می گوید دماغش دراز می شود.

انیمیشن پینوکیو یک دستاورد پیشگامانه در حوزه جلوه های انیمیشن بود و به پدیده های طبیعی مثل باران، رعد و برق، دود و سایه تحرکی رئالیستی بخشیده بود.

انیمیشن از لحاظ داستانی قصه ساده اخلاقی دارد که می خواهد به بچه ها درس راستگویی و درستکار بودن بدهد. نکته جالب این جاست علیرغم این که اولین انیمیشنی بود که توانست اسکار بهترین ترانه را از آن خودش کند در گیشه شکست سختی خورد. پینوکیو در فرهنگ عامه آمریکا تاثیر به سزایی گذاشت و از لحاظ زیبایی شناسی هم تاثیرگذار بود.

منتقدان هم آن را پسندیدند و گفتند که پینوکیو انیمیشنی هوشمندانه و لذت بخش است. به خصوص در زمینه طراحی و رنگ آمیزی منتقدان تحت تاثیر کار انیماتور های دیزنی قرار گرفتند.

11. فیلم لگو

• عنوان اصلی: The Lego Movie
• سال فراوری: 2014
• کارگردان: فیل لورد، کریستوفر میلر
• امتیاز متاکریتیک: 83 از 100

ترانه ما شگفت انگیز هستیم که آهنگ محبوب امت بریکوسکی (با صداپیشگی کریس پرت) است، یک معرفی همه جانبه است از روحی که در فیلم لگو جاری است.

مفهومی که هرچه فیلم پیش تر می رود، عیان تر می شود و تصور مخاطب را از آن نقطه نظر نخستین تصحیح می نماید. در ابتدای فیلم و در دوران معرفی امت، این واژه شگفت انگیز، به ظاهر به زندگی مرتب، مقرراتی، رنگین و پر تحرک آن ها بر می شود.

زندگی ای که به نظر کامل می رسد، اما آن چه به چشم می آید، در واقع فریبی عظیم است و چیزی نیست مگر یک نقاب بدلی و بی ارزش از شادی (لبخندِ گشاده پلیس شهر را به خاطر دارید؟) و زیر این نمایش دلفریب و رنگین، شهری نفس می کشد ساخته شده از تکه های همسان، شابلون های طراحی شده و یک دست و آدم های تحت الامر.

قهرمان فیلم لگو یکی از همین کارگران برنامه ریزی شده است و این گستاخی عظیم فیلم لگوست. او آدم برگزیده اش را از خیل ابرقهرمان های آمده از دل کمیک ها و محبوبان پرشمار جهان فانتزی و قهرمان های حقیقی تاریخ و ورزش انتخاب نمی نماید. بلکه کارگری ساده را بر می گزیند که دلش برای یک لگوی اطواری به نام وایلد استایل (با صدای الیزابت بنکس) که بعدا تعیین می شود آرزو داشته پیش گویی مشهور در خصوص او باشد، هری می ریزد و در نتیجه می افتد وسط داستانی که اصولا بازی آدم معمولی ها نیست. حالا کم کم وقتش می رسد که فیلم لگو اصل حرفش را بزند و آن شگفت انگیزی واقعی را که در ترانه پرشورش جاری ا ست، نشان مخاطبانش بدهد: با هم بودن.

هم چنان که ترانه می گوید، همه چیز شگفت انگیز و خوب است وقتی ما عضو یک تیم باشیم و همه چیز بهتر و بهتر می شود وقتی ما با هم کار کنیم. شاید در ابتدا این گونه به نظر بیاید این یعنی کلید پیروزیت در کار گروهی مدون و قاعده مند نهفته است و حرکت های برنامه ریزی شده صحیح از تک روی های نبوغ آسای یک عده آدم خفن بیشتر و بهتر جواب می دهد.

اما این گونه نیست و وقتی جلوتر می رویم، مشاهده می کنیم که این تفکر محافظه کارانه به تنهایی و بدونِ خودنمایی ارزش های انسانی و راهبری کاربلدها، شکست می خورد. در نهایت اجتماع و تعامل برگزیدگان و مردم بیدارشده، منجر به جنگی می شود که تهش پیروزی شهر را در بردارد.

12. داستان اسباب بازی

• عنوان اصلی: Toy Story
• سال فراوری: 1995
• کارگردان: جان لسه تر
• امتیاز متاکریتیک: 95 از 100

این کمدی در باب رفاقت اولین انیمیشنی است که تماما به شیوه کامپیوتری ساخته شده. شاید ندانید که فیلمنامه نویسان اولین قسمت از سری فیلم های داستان اسباب بازی نام های مشهوری، چون اندرو استانتون، جاس ودون و جوئل کوئن بوده اند. داستان اصلی را، ولی لسه تر و استانتون و پیت داکتر نوشته بودند.

فیلم در جهانی اتفاق می افتد که اسباب بازی ها دور از چشم آدم ها جان می گیرند و زندگی و معاشرت های خودشان را دارند. یک عروسک کابوی به اسم وودی اسباب بازی محبوب اندی است. وودی کلانتر شهر است تا این که برای اندی یک اسباب بازی جدید می خرند: باز لایتیر فضانورد است. وودی و باز درگیر یک رقابت برای جلب توجه اندی می شوند. اما وقتی یکی از آن ها به بحران برمی خورد دیگری برای نجاتش همه کوشش اش را می نماید و در نهایت دوستی بین آن دو شکل می گیرد که هر دو را به سوی بی نهایت و فراتر از آن می برد.

این اولین تجربه انیمیشن کامپیوتری جان لسه تر در پیکسار بود. لسه تر یکی از بنیانگذاران کمپانی پیکسار بود که پیش تر در کمپانی والت دیزنی کار می کرد. دیزنی هم مایل بود روی این انیمیشن کار کند، اما در نهایت و بعد از جلسه های متوالی پیکساری ها تصمیم گرفتند داستان اسباب بازی متعلق به خودشان باشد. همه کمپانی های عظیم از کوکاکولا گرفته تا پپسی اسپانسر های پخش فیلم شدند.

منتقدان معتقد بودند و هستند که فیلم علاوه بر این که سرگرم نماینده است، مبدعانه هم ساخته شده. فیلمی که اعضای یک خانواده در سنین مختلف می توانند از آن لذت ببرند.

13. شگفت انگیزان

• عنوان اصلی: The Incredibles
• سال فراوری: 2004
• کارگردان: برد بیرد
• امتیاز متاکریتیک: 90 از 100

این تنها فیلم پیکساری هاست که خانواده ای کامل و متشکل از پدر، مادر و فرزندان در آن حضور دارند. به علاوه اولین فیلم دیزنی/پیکسار بود که درجه پی جی (PG) گرفت. عنوان اولیه فیلم شکست ناپذیرها بود. در زمان ساخت، پیکساری ها از این پروژه با عنوان لباس چسبان ها یاد می کردند.

ایده مرکزی این فیلم از اوایل دهه نود در ذهن براد برد شکل گرفت. او داستان را بر مبنای تجربه شخصی خودش در کنار آمدن با کار و مسائل خانوادگی خودش قرار داد.

این انیمیشن کامپیوتری ابرقهرمانی داستان یک خانواده ابرقهرمان به نام پار است. در روزگاری که نظر عموم مردم نسبت به ابرقهرمان ها به دلیل خرابی هایی که آن ها به بار آورده اند، منفی است خانواده پار که اسم قهرمانی شان شگفت انگیزان بوده خودشان را بازنشسته می نمایند. پانزده سال بعد اتفاقاتی می افتد که مجبور می شوند برگردند تا با دشمنان مردم مبارزه نمایند.

این انیمشن که با بودجه زیر 100 میلیون دلار ساخته شد بالای 630 میلیون دلار فروش کرد. منتقدان معتقدند که انیمیشن شگفت انگیزان به ژانر ابرقهرمانی نفس تازه ای بخشید و شوخ طبعی و هوش را وارد این ژانر کرد. صحنه های اکشن انیمیشن دلپذیر هستند و کمدی آن هم واقعا بامزه از کار درآمده است.

14. سه قلو های بلویل

• عنوان اصلی: The Triplets of Belleville
• سال فراوری: 2003
• کارگردان: سیلوین شومه
• امتیاز متاکریتیک: 91 از 100

اولین فیلم بلندی که سیلوین شومه کارگردان فرانسوی ساخت با تحسین زیاد روبرو شد. فیلم با یک فلاش بک از سه قلو های بلویل آغاز می شود. سه خواننده ای که اوایل قرن بیستم کنار همدیگر روی صحنه اجرا می کردند. بعد داستان روی مادام سوزا متمرکز می شود که به تنهایی پسربچه ای را که به نظر می رسد نوه اش باشد عظیم می نماید. مادام سوزا سعی می نماید با خرید یک پیانو بی علاقگی او را رفع کند که پیروز نمی شود. بعد برایش یک سگ به اسم برونو می خرد. اما چیزی که پسرک مشتاقش است دوچرخه سواری است.

پسرک در مسابقات تور دو فرانس شرکت می نماید، اما مافیا او و دو دوچرخه سوار دیگر را می دزدد. مادرعظیمش در پی یافتن او از سه قلو های بلویل یاری می گیرد.

انیمیشن درجه PG-13 را دریافت کرد که یعنی بچه ها زیر 13 سال باید آن را با عظیمتر ها ببینند و به این ترتیب تبدیل به اولین فیلمی با این درجه بندی شد که توانسته نامزد جایزه اسکار شود. جزییات این انیمیشن در ساختار و قصه تحسین برانگیز است. انیمیشنی که سبک سورئالی دارد و عجیب و غریب است، اما همین غرابتش جذابش نموده.

15. مری و مکس

• عنوان اصلی: Mary and Max
• سال فراوری: 2009
• کارگردان: آدام الیوت
• امتیاز متاکریتیک: 80 از 100

قصه آشنایی و دوستی دو موجود کاملا متفاوت و غریبه با هم از طریق مکاتبه. یکی از آن ها مری یک دختر هشت ساله تنهاست که در ملبورن استرالیا زندگی می نماید و دیگری مکس، یک مرد چهل و چهار ساله چاق که ساکن نیویورک است. دوستی مری و مکس، علیرغم همه بالا و پایین های زندگی بیست سال دوام می آورد، بدون این که در طول این سال ها یکدیگر را ببینند.

از آن انیمیشن هایی که آن قدر لایه های مختلف دارد که برای درک و لذت بردن از هر سطحش باید هم کودک باشی و هم عظیم. بعید است آدام الیوت، کارگردانش، آن را برای بچه ها ساخته باشد. تلخ تر و واقع تر از آن است که به جهانی بچه ها تعلق داشته باشد و در عین حال آن قدر ساده و لطیف است که فقط از یک بچه می شود انتظار داشت این جهانی دوست داشتنی را درک کند.

مری و مکس در رابطه شان راستا کمال را طی می نمایند. هر دو یاد می گیرند که خودشان را دوست داشته باشند، آدم ها را آن طور که هستند بپذیرند و به آن ها عشق بورزند و تا حدی تقدیرگرایانه به زندگی نگاه نمایند. یعنی همان طور که مکس می گوید: هر چه که قرار است اتفاق بیفتد، همان می شود.

تنهایی و شناخت از خود وجه مشترک مری و مکس است. شاید اگر مری تا این حد شبیه مکس نبود، او هرگز جرات نمی کرد دیوار تنهایی اش را بشکند و قدم به جهانی پیچیده و اسرارآمیز دوستی و دوست داشتن بگذارد. مری پیروز می شود که مکس را اهلی کند. اهلی کردن یعنی ایجاد علاقه کردنی که خلاصی از آن دیگر ممکن نیست. حالا دیگر مری و مکس بیشتر از هر دو آدم دیگری در جهان به هم نزدیک هستند و حرف هم را می فهمند.

یادتان باشد موقع تماشای مری و مکس احساساتتان را رها کنید. از این که سر صحنه آخر اشک می ریزید خجالت نکشید. مکس های این جهان با لبخند می میرند تا چراغ های شهر ها را روشن نمایند و دوستانشان را حتی بعد از مرگ هم از عشق سرشار می نمایند. مری و مکس هم مخاطبش را از ناب ترین احساسات انسانی سرشار می نماید. بعد از دیدن فیلم به این فکر می افتید که مگر در جهان مساله ای هم مهم تر از تنهایی و غصه های دو تا آدم خمیری وجود دارد؟

16. رتتویی

• عنوان اصلی: Ratatouille
• سال فراوری: 2007
• کارگردان: برد بیرد
• امتیاز متاکریتیک: 96 از 100

برخلاف وال ای یا کمپانی هیولاها یا داستان اسباب بازی این بار اسم انیمیشن محصول پیکسار ربطی به قهرمانش ندارد بلکه اشاره به محصولی است که قهرمان فراوری می نماید. همین اولین تفاوت انیمیشن رتتویی با بقیه کار های پیکسار است. اینجا قهرمان به اندازه بقیه انیمیشن ها تاثیرگذار نیست بلکه مجموعه ای از وقایع و داستانک ها و شخصیت هاست که به شکل گیری رتتویی منجر می شود.

رتتویی غذایی فرانسوی که با بادمجان و سبزیجات تهیه می شود و رمی، موش سرآشپز، چنان دستور پخت و ذائقه فوق العاده ای برای طبخ این غذا دارد که او را از یک موش ساده خیابانی به مقام یک سرآشپز می رساند. فرمول قصه فرق چندانی با بقیه انیمیشن های پیکسار ندارد: این که مهم نیست در چه جایگاهی قرار داری کافی است همه سعی و کوششت را به کار گیری و از مغزت و ایده های جدید استفاده کنی تا از دیگران متمایز شوی و به جایی برسی که استحقاقش را داری.

فرقش با بقیه انیمیشن ها در لوکیشنی است که ماجرا اتفاق می افتد. نه یک شهر فانتزی و نه کره زمین بعد از آخرالزمان. این جا پاریس است؛ و این لوکیشن پاریس تاثیرش را در قصه می گذارد. شهری که به دو چیز معروف است: فضای رومانتیک و غذا های خوشمزه اش. دومی که اصلا بستر اصلی انیمیشن است و آن فضای رومانتیک نه فقط بین لینگویینی و کولت که در تمام طول انیمیشن بین رمی و آشپزی و حتی آنتوان ایگوی منتقد و غذا ها در جریان است.

کل انیمیشن رتتویی شبیه یک رومانس درجه است که مقدار زیادی شوخ طبعی هم با آن مخلوط شده. رمی از همان ابتدا با یک موهبت از بقیه همنوعانش متمایز شده: او فرق بین آشغال و غیرآشغال را می داند. تعمیمش که بدهید این یک جور هنر است. هنر درک و دریافت زیبایی و تمیز دادن آن از چیز های تقلبی. همین می تواند پیوند میان رمی و ایگو باشد.

هر دویشان جزو جذاب ترین کاراکتر های انیمیشن های پیکساری هستند. چه کسی می تواند در برابر موشی که می خواهد از مقام خودش بالاتر برود و بامزه است و پشتکار دارد و در عین حال یک جور حس وفاداری به خانواده اش و جایی که از آن آمده در او وجود دارد، مقاومت کند؟ در مقابل منتقد سخت گیری که بنظر می رسد بیشتر از هر کس دیگری قدر هنر موش سرآشپز را می داند. ایگو کنار رمی تنها کسی است که فرق یک غذای خوب تقلبی با یک غذای خوب اصیل را می فهمد. آن سکانس شاهکار چشیدن دستپخت رمی و سفرش به خاطرات کودکی، لحظه ای است که دو کاراکتر جذاب مان را به هم وصل می نماید. نشانه ای بر اینکه رمی و ایگو هر دو از یک موهبت برخوردارند فقط یکی به واسطه هوش و هنرش تبدیل به شخصیتی شیرین و مهربان شده و دیگری بخاطر تفاوتش با دیگران تلخ و منزوی گشته است.

برد بیرد (از مغز های متفکر پیکسار) و جان پینکاوا (که این اثر تنها انیمیشن سینمایی بلندش در مقام کارگردان است)، خالقان رتتویی با فراست توانسته اند روی مرز میان انیمیشنی محبوب برای بچه ها و یک فیلم سینمایی با مفاهیم عظیمسالانه حرکت نمایند. سکانس های اسلپ استیک داخل آشپزخانه و لینگویینی دست و پا چلفتی مخاطبان کم سن و سال فیلم را سر شوق می آورد و درک ایگوی عبوس و تفاوت او با بدمن واقعی قصه که صاحب رستوران است، برای عظیمتر ها جالب و جذاب خواهد بود.

کمدی، تخیل و درنهایت انسان دوستی (با این فرض که رمی موشه مجازی از آدم هایی است که در سطوح پایین جامعه قرار دارند و دیگران آن ها را در حدی نمی بینند که بتوانند از جایی که هستند خودشان را بالا بکشند) عنصر های اصلی انیمیشن رتتویی هستند که با چنان ظرافتی در فیلمنامه ساخته و پرداخته شده اند که همه شان تبدیل به برگ برنده های این انیمیشن می شوند.

17. بالا

• عنوان اصلی: Up
• سال فراوری: 2009
• کارگردان: پیت داکتر
• امتیاز متاکریتیک: 88 از 100

کارل، پیرمرد 78 ساله، هزاران بادکنک را به خانه اش وصل می نماید تا از طریق آن ها بتواند به آرزوی دیرینه خودش و همسرش الی که حالا مرده، جامه عمل بپوشاند و به قلب وحشی آمریکای جنوبی سفر کند. درست بعد از آغاز این سفر، کارل متوجه می شود که در این ماجراجویی تنها نیست و یک پسربچه به نام راسل هم در این سفر همراهی اش می نماید. راسل و کارل در طول این سفر با اتفاق های جالب و عجیبی روبه رو می شوند؛ و کارل هم پیروز می شود اسطوره دوران کودکیش چارلز مونتز را دیدار کند.

حالا دیگر آن تصویر هزاران بادکنک که به یک خانه وصل شده اند و باعث پروازش می شوند تبدیل به شمایل شده است. ایده اصلی پیت داکتر فرار از زندگی بود زمانی که زندگی سخت و تلخ و عصبی نماینده می شود. داکتر و یازده هنرمند دیگر پیکسار برای سه روز به ونزوئلا رفتند و تحقیقاتی انجام دادند تا طراحی حیوانات و طبیعت کاملا رئالیستی به نظر برسد.

در نهایت بالا تبدیل به انیمیشن خوش آب و رنگی شد که بیش از 735 میلیون دلار فروش کرد. فیلم نامزد پنج جایزه اسکار از جمله اسکار بهترین فیلم شد و بعد از دیو و دلبر دومین انیمیشن تاریخ سینماست که توانسته در این بخش هم نامزدی کسب کند.

بالا انیمیشنی هیجان انگیز، بامزه و به طرز نیش داری ماجراجویانه است.

18. کوکو

• عنوان اصلی: Coco
• سال فراوری: 2017
• کارگردان: لی آنکریچ
• امتیاز متاکریتیک: 81 از 100

انیمیشن کوکو ساخته لی آنکریچ یکی از مغز های متفکر پیکسار کنار اندرو استانتون و جان لسه تر است. لسه تر تهیه نماینده این انیمیشن بود که برنده اسکار بهترین انیمیشن سال هم شد.

انیمیشنی با رنگ های زنده، معرفی فرهنگ یک کشور غیرآمریکایی و پر از موسیقی های درجه یک. (یکی از قطعات موسیقی فیلم برنده بخش بهترین ترانه اسکار هم شد.)

کوکو اسم یک پیرزن شیرین است که دچار آلزایمر شده. نتیجه اش میگل عاشق موسیقی است، اما در خانواده آن ها موسیقی قدغن شده، چون روزی روزگاری پدر کوکو آن ها را ترک نموده تا بتواند موسیقی اش را جهانی کند.

انیمیشنی در باب اهمیت اینکه باید به دنبال رویای خودتان بروید و در عین حال یادتان باشد که خانواده عظیمترین سرمایه جهان است. حانواده به معنای حمایت کامل است برای رسیدن به اهداف؛ و خانواده خوب شما را برای کسی که واقعا هستید سرزنش نمی نماید. حدود یک ساعت و چهل دقیقه زمان کوکو است که برای یک انیمیشن کمی طولانی است، اما مطمئن باشید حتی یک لحظه هم خسته نمی شوید. یک سکانس اضافه هم ندارد؛ و مهم تر از همه بیشتر از آنکه یک انیمیشن بچه هاه باشد یک فیلم خانوادگی است.

از لحاظ بصری انیمیشن کوکو واقعا غنی است و روایت تفکر برانگیزی هم دارد که به شدت تاثیرگذار است.

19. دیو و دلبر

• عنوان اصلی: Beauty and the Beast
• سال فراوری: 1991
• کارگردان: کرک وایز، گری تروسدیل
• امتیاز متاکریتیک: 95 از 100

این بار دیزنی دیرتر از بقیه سراغ یک قصه فرانسوی می رود.

نزدیک به پنجاه سال بعد از ژان کوکتو و فیلم دیو و دلبرش، دیزنی با دستکاری در قصه و بخصوص در شخصیت پردازی بل یکی از محبوب ترین انیمیشن هایش را خلق می نماید.

بل حتی شاهزاده هم نیست. برخلاف قصه اصلی پدر ثروتمندی هم ندارد هرچند رابطه اش با پدر همان طور خاص و محبت آمیز است. بل پایش را از صرف زیبایی و مهربانی فراتر می گذارد و دنبال کسب تجربه های جدید در جهان است. بل کتاب می خواند. اهل آموختن است. در نهایت، اما به خاطر پدر به قصر دیو پا می گذارد و زندانی او می شود. اما بل مهربان است و کم کم دلش به حال دیو تنها می سوزد. سکانس شام خوردن بل با دیو و خو دادن او به آداب انسانی می رود در فهرست همان چیز هایی که بل را از سایر قهرمانان زن دیزنی متمایز می نماید. زنی که قدرت تغییر دارد و روی مردش اثرگذار است. بل عاشق دیوی می شود که جادویش به یک گل سرخ بند است.

این انیمیشن رومانتیک-فانتزی بعد از یک دوره دوباره دیزنی را احیا کرد. انیمیشنی که غنای رومانتیک آن فوق العاده است و قطعات موسیقی آن دلرباست.

20. شیر شاه

• عنوان اصلی: The Lion King
• سال فراوری: 1994
• کارگردان: راجر الرز، راب مینکوف (محصول دیزنی)
• امتیاز متاکریتیک: 88 از 100

برای این که ببینید چه قدر انیمیشن مهمی است همین بس که سال جاری یکی از بازسازی های دیزنی به آن اختصاص پیدا کرد. فیلمی که همه در مقایسه با انیمیشن اش به آن امتیاز کمی دادند. انیمیشن حالا کلاسیک شده دیزنی توانست یک بار دیگر نام این کمپانی را که کم کم می رفت زیر سایه پیکسار و دریم ورکز و انیمه های ژاپنی استودیوی گیبلی قرار بگیرد، زنده کرد.

دان هان از مدیران دیزنی درباره ساخت انیمیشن شیر شاه به یاد می آورد که: ما اول شیرشاه را به شکل یک پروژه کوچک دیده بودیم، چون در آن موقع استودیوی دیزنی باید خیلی کم ریسک می کرد.

قصه فیلم درباره توله شیری بود که عمویش او را هدف قرار می دهد تا بکشد و صاحب تاج و تخت شود. همه چیز بر اساس آهنگی از التون جان ساخته شد. مردم وقتی ایده اصلی فیلم را می فهمیدند فقط می گفتند: چی؟ قصه یک بچه شیر؟ خب پیروز باشید!، اما ذائقه تماشاگران بعد از نمایش فیلم آن را پسندید و احساسات شان را تحریک کرد. واقعیت همین بود.

دیزنی کار روی دو پروژه پوکوهانتس و شیرشاه را با هم آغاز کرد. بیشتر انیماتور های قدیمی و معتبر دیزنی سراغ پوکوهانتس رفتند، چون معتقد بودند شیرشاه پروژه شکست خورده ای است و سرمایه گذاری روی پوکوهانتس معقول تر است. آن هایی که کار روی پروژه را قبول کردند هم به داستانش خیلی مطمئن نبودند و به همین دلیل می خواستند بیشتر از نظر بصری توانایی شان را نشان بدهند. آن ها به کشیدن تصاویر حیوانات علاقمند شده بودند. بیشتر انیماتور های اصلی اولین کارشان بود. این انیماتور ها آغاز به مطالعه عادت زندگی حیوانات واقعی کردند تا بتوانند کاراکتر ها و محیط را براساس آن طراحی نمایند. موقعی که انیمیشن تمام شد اولین تریلری که از آن بیرون آمد سکانس افتتاحیه فیلم با آهنگ چرخه زندگی بود. یکی از سکانس هایی که حالا در سینما تبدیل به کالت شده است. واکنش مخاطبان مشتاقانه و پرشور بود.

با این حال دیزنی آن قدر نگران این انیمیشن بود که پیش از نمایش همگانی 11 نمایش آزمایشی روی پرده سینما ها برد تا واکنش مخاطبان را ارزیابی کند. شرکت های زیادی از برگر کینگ گرفته تا نستله اسپانسر های پخش شیر شاه شدند. سال 1994 دیزنی یک میلیارد دلار عایدی کسب کرد که بخشی از آن مربوط به فروش خود انیمیشن بود و بخش دیگری هم به همه محصولات تجاری تعلق داشت که به گونه ای در ارتباط با این انیمیشن دیزنی بودند و باید حقوق کمپانی سازنده را پرداخت می کردند.

بعد از اکران اول، نسخه ویدیویی انیمیشن برای فروش و تماشا در خانه ها به بازار آمد. زمانی که هنوز دی وی دی و سی دی مرسوم نشده بود. اما حالا دیگر نسخه بلوری سه بعدی آن را هم می توانید پیدا کنید. منتقدان هم فیلم را ستایش کردند. فیلمی که احساسات تماشاگرانش را به غلیان درمی آورد و غنای بصری فوق العاده ای هم داشت و انیماتور های دیزنی برای کشیدن کاراکتر ها و محیط پس زمینه سنگ تمام گذاشته بودند. واشنگتن پست نوشت که این انیمیشن دستاوردی تاثیرگذار و حتی ترسناک است. ژوئن سال 2011 نشریه تایم آن را جزو 25 انیمیشن برتر تاریخ سینما معرفی کرد. فیلم البته نشانه های آشکاری هم به یکی از انیمه های زیبای ژاپنی در دهه شصت به نام امپراطور جنگل دارد. البته کارگردان شیر شاه بعدتر گفت که حتی اسم این انیمیشن را هم نشنیده بوده چه برسد که آن را دیده باشد. خیلی صادقانه اعتراف کرد که اگر آن انیمه الهام بخش اش بود حتما این را می گفت.

درباره انتخاب بهترین انیمیشن های جهان

جهان انیمیشن ها که قبلا در انحصار دیزنی و چند استودیوی ژاپنی بود حالا بسیار گسترده شده است. علاوه بر این که استودیو های مختلفی انیمیشن فراوری می نمایند، گروه های سنی مخاطب انیمیشن ها هم بسیار متنوع شده است. حالا دیگر انیمیشن های چند لایه ای پیروز هستند که به جز مخاطب کودک، برای عظیمسالان هم حرف هایی برای گفتن داشته باشد.

دیگر مثل سابق نیست که انیمیشن های دیزنی با مفاهیم ساده ای مثل شجاعت و مهربانی هوادار داشته باشند. حالا مضامین پیچیده تر شده اند. به همین دلیل هم انتخاب بهترین کارتون های جهان کار سختی شده است. ما برای انتخاب بهترین کارتون های جهان سعی نموده ایم هم به مضمون، هم به فرم و هم به تازگی و بدعت توجه کنیم.

دیزنی و بعد از آن پیکسار استودیو های پیشتاز در ساخت انیمیشن های برتر هستند و در خارج از آمریکا هم طبعا استودیوی گیبلی ژاپن توانسته گوی سبقت را از بقیه برباید. کشور های بلوک شرق زمانی انیمیشن های قابل توجهی می ساختند، اما از آنجا که اکرانشان محدود بود کمتر دیده شده اند و به همین دلیل متاسفانه در این فهرست بهترین انیمیشن ها جایی ندارند.