دیسک غول پیکر در حال چرخش به دور یک ستاره دوردست، عکس - هولی

دیسکی که اخترشناسان کشف کردند در یک کهکشان به نام ابر ماژلانی بزرگ در فاصله 179 هزار سال نوری از کهکشان راه شیری واقع شده است. پیش ازاین، اخترشناسان چنین دیسکی را خارج از کهکشان راه شیری ندیده بودند؛ اگرچه باید بدیهی باشد که فرایند تشکیل ستارگان در سرتاسر کیهان یکسان است، مشاهده چنین پدیده ای بینش اخترشناسان درمورد نحوه تشکیل ستاره ها در دیگر کهکشان ها را وسیع تر می نماید.

کشف یک دیسک غبار و گاز در حال چرخش به دور یک ستاره دوردست

ستارگان از توده های متراکم ابرهای گاز مولکولی و غباری که در فضای بین ستاره ای معلق هستند متولد می شوند. هنگامی که یک توده به مقدار کافی متراکم می گردد، تحت نیروی گرانش فرو می ریزد. این توده درحال چرخش، آغاز به کشیدن مواد بیشتری از ابر اطراف خود می نماید. به مرور با اشباع شدن ستاره از این مواد، یک دیسک در اطراف استوای ستاره شکل می گیرد که همچون آب در زهکش، در جریانی کنترل شده و ثابت ، مواد دیگر را به دور ستاره می چرخاند.

هنگامی که ستاره کاملاً رشد کرد، آنچه از مواد دیسک باقی می ماند در کنار هم قرار می گیرد تا دیگر اجزای یک منظومه سیاره ای را تشکیل دهد؛ سیاره ها، سیارک ها، شهاب ها، و دنباله دارها در صفحه ای هم سطح با ستاره مادری خود رشد و نمو می یابند.

تلسکوپ رادیویی ALMA تعداد زیادی از این دیسک ها را در جای جای کهکشان راه شیری در مراحل مختلف رشد تصویربرداری نموده است، اما هر چه ستاره و دیسک های آن دورتر باشند، حتی با این تلسکوپ قدرتمند، مشاهده آن ها دشوارتر می گردد.

اخترشناشان با یاری داده های ALMA نشانه های واضحی از چرخش این ستاره را در کهکشان ابر ماژلانی بزرگ کشف کردند. بررسی تیم تحقیقاتی نشان داد که این ستاره بسیار جوان و بزرگ است و هنوز از دیسک اطراف خود تغذیه می نماید. اما تفاوتی بین این ستاره با دیسک های پیش ستاره ای کهکشان راه شیری وجود دارد: ستاره HH 1177 را می توان در طول موج های نوری مشاهده کرد.

به گفته محققان، دلیل این امر به محیط بین ستاره ای در ابر ماژلانی بزرگ مربوط می گردد. گرد و غبار در آنجا بسیار کمتر است. بنابراین ستاره HH 1177 به مقدار ستارگان جوان و پرجرم راه شیری در پرده ای از مواد پوشیده نیست.

5858