تور ایتالیا ارزان: با جاذبه های کمتر شناخته شده میلان آشنا شوید - هولی

با ما همراه باشید و با تور ایتالیا ارزان از به بهترین کشور اروپا سفر کنیم و در شهرهای ونیز، فلورانس و رم بگردیم و بناهای تاریخی این کشور تاریخی را از نزدیک ببینیم.

میلان، شهری ایتالیایی است که اغلب به عنوان مرکز تجارت و مد مورد توجه قرار می گیرد؛ با این حال، بیشتر زیبایی های آن ناشناخته هستند. در واقع این کلان شهر می تواند دنیایی از هنر، طراحی، مقاصد گردشگری و خرید و بعلاوه غذای عالی را به بازدیدنمایندگان خود پیشنهاد کند.

اغلب مسافران اقامت کوتاهی در میلان دارند، پس باید بدانند که چطور در کمترین زمان هم این شهر زیبا را به خوبی بگردند.

به همین علت در ادامه این مقاله از خبرنگاران قصد داریم تعدادی از جاهای دیدنی میلان را به شما معرفی کنیم که از نظر گردشگران مخفی مانده اند.

سن ویتوره آل کورپو

سن ویتوره آل کورپو (San Vittore al Corpo) در مجاورت موزه ملی علوم و فناوری میلان واقع شده است؛ جایی که بیشتر اختراع های لئوناردو داوینچی را در خود جای داده است. این کلیسا که خاستگاه مشخصی ندارد، طاقی حیرت انگیز در رواق اصلی خود دارد که با تصاویری از قدیسان مزین شده است. گنبد آن نیز با تزیینات طلایی اش، حیرت هر بیننده ای را به همراه دارد. علاقه مندان می توانند از برج ناقوس کلیسا بالا بفرایند و منظره فوق العاده شهر را به دیدن بنشینند.

تاکستان لئوناردو

تاکستان لئوناردو (Leonardos Vineyard) واقع در مرکز میلان، اخیرا به عنوان یک موزه فعالیت خود را شروع نموده است و به زندگی لئوناردو داوینچی اختصاص دارد. این موزه در نزدیکی کلیسای سانتا ماریا دله گرتزیه واقع شده که محل نگهداری تابلوی شام آخر است.

تاکستان لئوناردو محلی ایده آل برای آن دسته از گردشگرانی است که می خواهند از تابش آفتاب در امان بمانند و در عین حال، یکی از جاهای مخفی منطقه لومباردی را ببینند.

اگر با تور ایتالیا به این شهر سفر کردید، برای بازدید از موزه می بایست از قبل اقدام به رزرو بلیط کنید.

باغ ویا تراجو

باغ ویا تراجو (Via Terraggio Garden) برای 70 سال تعطیل بود تا اینکه بالاخره در سال 2010 بازگشایی شد؛ ویا تراجو، یک باغ عمومی در وسط خانه ای خصوصی است که محلی ساده و بی تکلف برای فرار از شلوغی و هیاهوی شهر به شمار می رود.

روی دروازه آن هیچ علامتی وجود ندارد و به همین علت پیدا کردن این پارک کمتر شناخته شده ممکن است برای بعضی گردشگران چالش برانگیز گردد. در یک روز آفتابی که خبری هم از وزش باد نیست و پس از یک روز کوشش و کار در گرمای شهر، این پارک می تواند محلی عالی برای استراحت باشد.

پلاتزو لومباردیا

پلاتزو لومباردیا (Palazzo Lombardia) به وسیله معماران مشهور شرکت پی کوب فرید (Pei Cobb Freed) ساخته شد و در حال حاضر میزبان شورای منطقه ای لومباردی است. این ساختمان به حدی بلند است که از چند کیلومتر آن طرف تر هم می توان آن را مشاهده کرد؛ هرچند علاقه مندان می توانند فقط روزهای یکشنبه، از ساعت 10 صبح تا 6 عصر وارد این ساختمان شوند و از منظره پانورامای شهر نهایت لذت را ببرند. گردشگران می توانند در 39 طبقه آن قدم بزنند و خط افق زیبا و دیدنی میلان را از پشت پنجره ها نظاره گر باشند.

تماکینیو

تماکینیو (Temakinho) یک رستوران مشهور ژاپنی-برزیلی است که دو شعبه در رم، دو شعبه در میلان و یک شعبه در ایبیزا دارد. اینجا احتمالا محبوب ترین مقصد جوان های شهر است؛ چراکه می توانند غذاهای عجیب وغریب و متفاوتی نسبت به پیتزا و پاستا سفارش دهند. در این رستوران، عناصر آشپزی برزیلی با سوشی و غذاهای دریایی خام ترکیب شده است.

گلوله توپ در کورسو دی پورتا رومانا

شهر میلان در سال 1848، دوره ای موسوم به پنج روز میلان را پشت سر گذاشت؛ روزهایی که مردم میلان علیه سلطه اتریش بر شهرشان شورش کردند و درگیری شدیدی بین هر دو طرف به راه افتاد. گلوله توپی که روی دیوار ساختمانی در خیابان کورسو دی پورتا رومانا (Corso di Porta Romana) جا خوش نموده، یادگاری از آن دوران است که تاریخ وقوع آن روی پلاکی در زیر توپ نوشته شده است: 20 مارس 1848.

پالاتزو دل ورمه

پالاتزو دل ورمه (Palazzo Dal Verme) که از روی تئاتر مجاورش نام گذاری شده است؛ جواهری پنهان از عصر رنسانس به شمار می رود که در میان ساختمان های مدرن اطرافش، از نظر گردشگران دور مانده است. حیاط داخلی آن می تواند برای هر گردشگری مجذوب نماینده باشد؛ به خصوص به واسطه توازن معماری که به سختی می توان در ساختمان های امروزی مشاهده کرد. این ساختمان پیروز شد از بمباران های جنگ جهانی دوم در میلان در سال 1943 جان سالم به در ببرد و از همین جهت، یکی از بخش های نادر تاریخ در خیابان های این شهر به شمار میرود.

ویا لینکولن

ویا لینکولن (Via Lincoln) را شاید بتوان برترین جاذبه مخفی میلان معرفی کرد؛ خیابانی که مملو از خانه های رنگی بالکن دار است که در شهری تجاری و صنعتی مثل میلان، به شدت خودنمایی می نمایند. این خیابان در اواخر قرن نوزدهم طراحی شد و شروع به کار کرد تا محلی مقرون به صرفه قیمت برای اسکان کارگران منطقه باشد؛ هرچند که در حال حاضر این خانه ها بسیار گران هستند. قدم زدن در این خیابان رایگان است و بی شک گزینه ای معرکه برای علاقه مندان به معماری محسوب می گردد.

رستوران کارلو کراکو

کارلو کراکو (Carlo Cracco)، از برترین سرآشپزهای ایتالیا است که یکی از عالی ترین رستوران های شهر میلان را در اختیار دارد. او که در طول دوره کاری اش پیروز به کسب چندین ستاره میشلن شده است، این رستوران را در سال 2007 با نام خودش افتتاح کرد که با دو ستاره میشلن، غذاهای فوق العاده ای با خدمات درجه یک را در اختیار مهمانان قرار می دهد. منوی مفصل آن، مهمانان را به سفری در طعم ها و عطرهای دلربا می برد و می تواند بخشی خوشمزه و به یادماندنی در تجربه سفر هر گردشگری باشد.

ویلا اینوِرنیتزی

ویلا اینوِرنیتزی (Villa Invernizzi)، کاخی باشکوه مشرف به خیابان کورسو ونیزیا در مرکز میلان است که در قرن های هجدهم و نوزدهم به عنوان محلی برای تردد درشکه زنان استفاده می شد. امروزه ویلا اینورنیتزی یکی از زیباترین باغ های شهر به شمار میرود؛ به خصوص به خاطر فلامینگوهای صورتی ، طاووس ها و اردک هایی که آزادانه به این طرف و آن طرف می فرایند. گردشگرانی که در پی جایگزینی برای پارک مشهور میلان موسوم به پارک سمپیون (Sempione Park) هستند، می توانند به ویلا اینوِرنیتزی سر بزنند.